من اگه بتونم رشته ی دلخواهم قبول شم با اینکه خیلی سال از درسام گذشته بازم میرم
به نظرم همین که بتونم آرزوهامو تجربه کنم کافیه
احساس میکنم به خودم بدهکارم و اگه هیچ وقت به آرزوم نرسم و سمتش نرم به خاطر تصورات منفی و نگاه و فکر دیگران یعنی خودمو به اندازه کافی دوست نداشتم و به خودم ظلم کردم
دوست مامانم ۴۰و خورده ای سال داره
دانشجو حقوقه
عالیه تا آخرش برو
دقیقااا همینه من ازبچگی شغلم وکیل بود حتی تو بازی هااا وقتیم با دوستام میرفتیم بیرون ب بقیه میگفتن این وکلیه تیپپم همیشه رسمی و اداری بود الان بشدت دچار افسردگی و حالات روحی بد هستم اگر که وکیل نشم خیلی خیلی ب خودم و عمرم و زندگیم بدهکارم
مهم سن نیست مهم امید ب بردا روشن و بهتره اف ین بهت
۲۹ سالمه
یه دختر ۶ ساله دارم ک امسال میره کلاس اول
ترم اول دانشگاهم
خیلی خوشحالم که انتخابم این بوده
این یعنی هدف دار داریم زندگی میکنیم
من ۱۹ سالمه ولی همکلاسیم ک ۳۴ سالشه و دوتا بچه داره شاگرد اول کلاسمونه و کلاااا انگیزه ش از همه بیشتره حتی بخاطر مسیر دانشگاه رانندگی یاد گرفت قشنگ میبینم چقدر بخاطر هدفش تلاش میکنه و واقعی جلو اومده
پس بدون هيچ وقت دیر نیستی حتما شروع کن
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
10 ثانیه پیش
10 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
