خانواده ی معمولی که داشته باشی یه جاهایی واقعا سخت میگذره ...
هر چقدرم خانواده حامیت باشن باز چیزایی میبینی تو جوی که هستی که عجیبه ...
یه سریا راحت هر کاری میکنن کسیم نمیگه بالا چشمت ابرو به ما ها که میرسه میگن نه 😂بگذریم از جا به جایی و قوانین عجیب و غریبشون و باقی مسائلشون که ما تعدادمون کمتر بود یه هو اومدیم دانشگاه دیدیم خیلی بیشتر از ظرفیت اوکی شدن و ...
فدای سرم ...
اوایل فکر میکردم شاید چون هنوز به نسبت معمولیم اینجوری میشه ولی وقتی دیدم طرف تو دانشگاهمون چقدر بدو بدو میکنه برای یه سری کارای علمی و بازم اینه ،المپیاد دانشجویی تا مراحل بالا تر اومده بود و بازم اینه ولی به بقیه الطافشون میرسه ،حتی خودمم بهتر شدم و دیدم فایده نداره ،کلا درسو برای دل خودم میخونم دیگه ،فهمیدم واقعا انگیزه میخواد دووم آوردن تو این جو مزخرف ...دم این آدما گرم ...حرص نمیخورم دیگه ،الف بشم و نشم وقتی فرقی نداره ...
از این ناراحتم که میگن میشه ولی میخواییم انجامش بدیم میگن نمیشه ...خب کاش همون اول اعلام کنن این مسائل برای از ما بهترونه نه ما ...
نمیدونم این چه تقدیریه داریم تو این کشور ،از دبستانش تا دانشگاه و بعدش تبعیض حرف اولو میزنه ...
