حرفای دوستم خیلی ناراحتم می‌کنه ولی نمیتونم بهش بگم بنظرتون حق دارم

دیشب با رفیق صمیمیم تلفنی حرف میزدم اون خودش دیپلم رو هم نگرفته و دانشگاه نرفته ولی من کاردانی دارم(بنا به شرایطی دیگه ادامه ندادم درس رو). بعد من یک استوری گذاشته بودم درمورد کتاب خواندن چون مرتب کتاب میخونم بعد دوستم تلفنی جلوی شوهرش میخواست مزه بریزه با خنده گفت خوبه کتاب بخونم آدم شی 

من خیلی ناراحت شدم ولی هیچی بهش نگفتم چون پدرش چندماه فوت شده هی درکش میکنم میگم حساس و زودرنج شده چون با هر بحثی سریع تا چندروز قهر می‌کنه بعد خودش پشیمون میشه دوباره برمیگرده...

من جواب آماده هم داشتم که بهش بگم پس توام کتاب بخون آدم شی ولی جلوی خودمو گرفتم و الان دارم خودخوری میکنم

نمی‌خوام باهاش بحث کنم ولی حرفاش خیلی ناراحتم میکنه میدونم اگه به روش بیارم باز قهر می‌کنه منم اعصاب آرامشم مهمتره آیا بنظرتون حق ندارم ناراحت شم؟؟؟

یا مثلا چندماه پیش که پدرش مرد من همش کنارش بودم بعد هردیقه به من و دخترعموهاش می‌گفت اگه پدرتون میمرد چ حسی داشتین و...

کلا حرفاش خیلی زشته نمی‌دونم بزارم پای چی؟

صمیمیت؟