دچار افسردگی بعد از ازدواج شدم

دیگه ببین بعد از ازدواج اینه بعد از زایمان دیگه چه قدر سخته ‌.

من حداقل یه باشگاه میتونم برم یه پارک میتونم برم ، اون طفلکیا که زایمان میکنن و نوزاد دارن طفلکیا همینم نمیشه رفت

اره شیش ماهه سر زندگیمم .

من زندگیه نرمالی که دوس داشتم این بود که هم خودم هم شوهرم بریم سر کار و ساعت شیش هفت غروب برگردیم و با هم باشیم .

ولی شوهرم نمیذاره واسه بقیه بیرون کار کنم . کار دولتی و کارمند بانک و کارمند اموزش پرورش میذاره که اونم تو ازمونا قبول نمیشم ولی کار واسه کسب و کارای کوچیک نمیذاره انجام بدم .

منم تو خونه لواشک درست میکنم انلاین میفروشم ولی بازم خسته شدم از تنهایی و منزوی بودن .

دوس دارم تو جامعه باشم ولی شوهرم میگه صبر کن تا برات مغازه بزنم ، اینجوری هم با اجتماع و ادما در ارتباطی هم خیالم راحته که واسه یه کارفرمای بی نا موس کار نمیکنی که اذیتت کنن 😑

واسه ادمای درونگرا اره ولی برای ادمای خیلی پرجنب و جوش و برونگرا و شر و شیطون مثه من که اول با مامان بابام زندگی میکردم بعد تو خوابگاه با هشت نفر ادم زندگی میکردم الان تنهایی واقعا افسردم میکنه 😑

ای جونمممم 😍😍😍

من نسبت به برادرزاده م این حس رو دارم 

یعنی وقتی نگام میکنه و میخنده دلم میخواد جونمو براش بدم خیلی حس خوبیه دیدنش واقعا بهم انگیزه ی زندگی میده اما خب میبینم که چه قدر واسه زنداداشم سخته . هیچ جا نمیره و یه سره توی خونه ست و خودشم میگه خیلی افسرده شدم ولی هیچوقت بچه رو دو ساعت خونه ی ما یا مادره خودش یا مادره من نمیذاره بره یه کم بیرون دور بزنه و میگه نه میتونم بدونه اون برم تفریح بگردم ، نه با اون میتونم برم بیرون، باید صبر کنم  تا یه کم بزرگ شه

اره ادم واسه خودش کار کنه خیلیی خیلیی بهتره ولی تنها بودنم سخته . مثلا مغازه زدن خوبه ولی نمیدونم که واقعا انجام بده یا نه . فعلا که فقط حرفشو میزنه .

جمعه ها با همیم تفریح میکنیم 

اما خب نمیشه که ادم با تنها انسانی که ارتباط داره شوهرش و پدر مادرش و خواهر برادر باشن .  به نظرم باید با ادمای دیگه مثل دوست و همکار یا همکلاسی روزانه در ارتباط بود یعنی تو اجتماع بود