لطفاً قضاوتم نکنید خودم می‌دونم اشتباه کردم و این کار بزرگ‌ترین حسرت و پشیمونی زندگیم شده .
وقتی ۱۷ سالم بود با یکی وارد رابطه شدم تا ۲۰ سالگی باهم بودیم بعد به بدبختی باهاش بهم زدم. توهینی نبود که بهم نکنه، به همراه فحش‌های افتضاح.
تو حین رابطه هر وقت من مخالف میلش پیش رفتم پاشد اومد جلو در خونه و یا زنگ زد رو تلفن خونه و با التماس زاضیش میکردم ول کنه منم انقد ترسیدم که هیچوقت نتونستم اونجوری که دلم میخواد برینم به هیکلش.
تو همه این سال‌ها (الان ۲۴ سالمه) ول کن نبوده. به زبون خوش گفتم قطع رابطه کنیم، برگشته. بی‌محلی کردم رفته به دوستام و خواهرم پیام داده. موندم یه آدم چجوری انقد میتونه بی‌عزت نفس و آویزون باشه
الان رابطه‌ی باهاش یجوریه که حفظ ظاهر میکنم یعنی سعی میکنم دشمنمو جلوی چشم نگه دارم
من حتی دانشگاهمو بهش دروغ گفتم انقد جاسوسی و فضولی زندگیمو کرد که جای اصلیشو پیدا کرد و پیجشو فالو کرده و قبل خودم میاد بهم آپدیت میده. هم‌کلاسیامو فالو کرده و حالم از همه وجودش بهم میخوره، حس بدبختی و بیچارگی دارم، چند ساله که پشت هر خوشی این عوضی بزرگ‌تزین استرس و ناراحتی زندگی کنه
نمی‌دونم چیکار کنم گورشو کم کنه، واقعا دیگه بریدم. هیچوقت منو تهدید مستقیم نکرده ولی کلی ازم عکس و فیلم داره که از اونام میترسم.
خواهش میکنم بهم یه راهکار بدین 😔
