بعضی وقتا همین‌جوری جلوی آینه می‌ایستم زُل می‌زنم به خودم و با خودم میگم
«تو کی هستی؟ اینجا چیکار می‌کنی
انگار اون آدمی که تو آینه‌ست من نیستم، یا حداقل نه همون منی که همیشه فکر میکنم.
یه جور حس غریبه بودن با خودمه… مثل این که یکی دیگه تو بدن من زندگی می‌کنه و من فقط دارم نگاهش میکنم.
این حس نه کاملاً ترسناکه، نه راحت… بیشتر گیج‌کننده‌ست.
یه لحظه از همه‌چی فاصله می‌گیرم، از خودم، از محیط، از فکرام.
انگار برای چند ثانیه نقش تماشاگر رو پیدا میکنم.
بعدش دوباره برمی‌گردم به روال عادی زندگی، ولی اون سوال هنوز تو ذهنم می‌مونه
واقعاً من کی‌ام؟
تا حالا این حس رو تجربه کردین
