خیلی گوشه گیر هستم از بچه های دانشگاهمونم خوشم نمیاد بخاطر رفتارها و حرکاتشون
چون متاسفانه با یه مشت ادم سمی بشدت رقابتی همکلاس شدم.
ولی خب نمیشه که تا آخر کارشناسی تنها بمونم به مشکل میخورم
چجوری اعتماد بنفسمو بالا ببرم چجگری قوی تر باشم ساکت نباشم که حقمو بخورن.
همش میترسم یوقت اعتراض کنم یا جواب یکیو بدم و پدرمو دربیاره و پشیمون شم که چرا ساکت نموندم
البته کلا همه جا همینم یه مقداری اعتماد بنفسم کمه
برو تراپی
وا جمله آخرت یعنی چی
مگه الکیه
تو موقعیت قرار بگیر کسایی که شخصیت نزدیکتر به خودت دارند پیدا کنند مشاوره برو
اره مثلا تو اموزش دانشگاه نمره هامو ثبت نمیکنن هرچی پیگیر میشم فایده نداره میترسم یه چیزی بهشون بگم اذیتم کنن و دیگه کلاا کارمو انجام ندن
یااهی همکلاسی هام تا من سرکلاس یه چیزیو جواب میدم پیف پیف میکنن هی نفسشونو میدن بیرون(با اینکه من خیلی کم حرف میزنم و اونا خیلی بیشتر جواب میدن، همینم نمیتونن تحمل کنن)
میترسم چیزی بگم همه برگردن بهم کینه بردارن برن پشت سرم حرف بزنن و تو کانالای دانشجویی برام چیزی بنویسن
عزززیییزم... من همیشه با دخترای ساکتی مثل شما دوست میشدم و اونارو اجتماعی تر میکردم
ببین شما زرنگ باش و تاپ کلاس شو ، اعتماد بنفس میاد سراغت، و بعد کم کم با یکی صمیمی شو مثلا ی چیزی از یکی بخوا، یا مثلا پیش میاد وقتی تاپ کلاس بشی یکی جزوه‌ات رو امانت بگیره ، توام یجورایی اینجوری ارتباط برقرار کن و ادامه بده تا بعد که دوست بشید
ولی میتونی شجاع باشی و با یکی دوست بشی در حد سلام علیک و بعد صمیمی شید
بابا خیلی حسودن اگر تاپ کلاس شم مطمئنم مدام اذیتم میکنن شک ندارم. الانم درسم خوبه ولی بروز نمیدم. من رتبم زیر 300 بود یکی از دانشگاهای تهران بودم ولی به دلیل یه سری مشکلاتی اومدم دانشگاه شهر خودم که خیلی پایین تره. و بخاطر همین قضیه خیلی ناراحت و افسرده شدم
کلی تجربه تلخ از دبیرستان دارم. اون موقع تاپ کلاس بودم و همش سوالا رو جواب میدادم. خیلی اذیتم میکردن.
قربونت بشم.. ادما اینطورین، تا یکی عین خودشون نباشه قبولش ندارن، اونم اگه ی فرد بهتر از خودشون باشه..اونو دیگه کلا نمیخوان ببینن، کاش خودم حضوری اونجا بودم تا بزنم تو دهنشون ..
چون فکرمیکنن ادم تنها و ساکت حق حرف زدن نداره اذیتش میکنن ، تو سعی کن بری مشاوره ، یا به ویژگی‌های خوبت فکرکن و تصمیم بگیر شجاع باشی، نزدیکشون نشو ولی حرفی زدن با ی حرف جوابشونو بده.
اگه چیزی بگم 15،16 نفر یهو برمیگردن بهم، و بهونه پیدا میکنن برای بیشتر ادا آوردن و اذیت کردن... یعنی بهم ثابت شده همین سکوت عاقلانه ترین کاره. اما خسته ام خیلی فشار رومه و از آینده میترسم که قراره چه مشکلایی برتم پیش بیاد
به این نتیجه رسیدم که هرچی بیشتر فاصله بگیرم کمتر شرشون بهم میرسه.
البته با دو سه نفر گاهی حرف میزنم ولی اوناهم میدونم باهام صادق نیستن و کاملا تو رودربایستی اند. اگه یکم بخوام بهشون نزدیک شم سریع بی محلی میکنن. یعنی دوری و دوستی
ببین خب اگه با بچه های ورودی خودت اوکی نیستی سعی کن با بچه های رشته های دیگه یا ترم بالایی ها ارتباط بگیری ، برای ارتباط هم لازم نیست کار خاصی انجام بدی ، یه چندبار ازشون درباره استاد فلانی بپرس بعد بگو از کجا سوال میدن و ...
