خیلی وقتا آدم خوب دوروت نیست یعنی ممکنه حتی اون آدم از نظر بقیه آدم خوبی باشه ولی واسه تو اون آدم پر نقص باشه . حالا به خصوص وقتی سنت بالاس سازش بهتره یا تنهایی؟ مسئله این است
ازدواح
بنظر من تنهایی بهتر از اینه با آدمی ازدواج کنی که شناختی بهش نداشته باشی یا دوسش نداشته باشی
وقتی شاغل باشی و مستقل دیگه کی میخواد سرکوفت بزنه؟
بنظر من که با گذشت زمان و افزایش سن حس تنهايي بيشتر آدمو اذیت میکنه
الان جوونی نمیتونی حس آدم مجرد ۵۰ یا ۶۰ ساله رو درک کنی
ازدواج دستاورد نیست. ازدواج خوب دستاورده. آدمای مجردی رو میشناسم که حقیقتا احساس خوشبختی میکنن نه اینکه فقط تظاهر کنن. و کلی آدم متاهل هم میشناسم که از ترس قضاوت جامعه و خانواده تن به ازدواج دادن و الان بدبخت تر از چیزین که تصور میکردن. دعا کنید خدا آدم درستو سر راهتون قرار بده و بهتون صبر و بصیرت بده برای رسیدن بهش
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
17 ثانیه پیش
24 ثانیه پیش
33 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
