بنظرتون بهش پیام بدم اینو بگم

بنظرم که نه

بهتره پسر پیش قدم باشه

ولی اگه هم می‌خوای بفرستی جای ویرگول اشتباهه

اگه دنبال بهونه ای که باهاش در ارتباط باشی 

بیخیال شو 

و پیام نده مخصوصا اونجا که گفتی پسره اصلا پیام هم نمیده بهت

خودتو کوچیک نکن 

من شده که بخوام  به بهونه های مختلف پیام بدم 

بعد با یک نفرشون سره یک ماجرایی بحثمون شد

 برگشت بهم گفت 

اینم یادت باشه که تو اول بهم پیام میدی و میای در قسمت واتساپم وگرنه من اصلا ریزه میزه هارو حساب نمیکنم که بخام من بهشون پیام بدم 

اینکارو نکن 

بعدا اگه پسره بهت محل نده یا ...

خودت دچاره ناراحتی میشی

بهم گفت تو که هنو همت نکردی هیکلت و گنده کنی شکلات

 چون ارزش نداری پیاماتو سین کنم

بهم گفت اگه ناراحت شدی یک پستونک کن دهنت

وقتمم واسه  روضه های بی ارزش تو نمیزارم

ببین چه حرفایی ناراحت کننده بهم زد 

این حرفارو پسری که دوسش داشتم بهم زد

خلاصه خودتو برای هیچ پسری کوچیک نکن 

من واقعا ناراحت شدم 

لازم نیست بذارین 

اگه فقط جوابتونو میده خب مایل به آشنایی نیس خودتونو کوچیک نکنین

شما چراغ سبز دادین ولی اون باید جلو بیاد

حالا همین فرد از فامیلامون هم هست 

و من به خاطر فامیل بودنمون بعضی وقتها میبینمش دیگه 

البته که الان مثل قبلنا دوسش ندارم 

ولی خب به خاطر فراموش کردن این فرد 

من دوسال پشت کنکور شدم و نتونستم کنکوری تلاش کنم و کنکور قبول نشدم هیچ رشته ای 

انتخاب های اشتباه کردم 

و شرمنده ی خودم و خدا و افراد مهم دیگه ی زندگیم شدم 

یعنی به جای اینکه درس رو اولویت قرار بدم 

عشق و عاشقی دوران نوجوانی و جوانی اولویت قرار دادم 

معدل من تا یازدهم بالای ۱۹ بود و دوازدهم 

 معدلم ۱۴ و خورده ای شد و تجدید یک یا دو درس هم داشتم دقیق یادم نیست 

منی که شاگرد زرنگ بودم به کجا رسیدم اون موقع 

الان نزدیک یکماهه مادربزرگم فوت کرد برای همیشه حسرتش در قلبم باقی میمونه که ای کاش درست تلاش کرده بود و به یک موفقیت رسیده بودم مادربزرگم موفقیت منو میدید و ذوق میکرد

چقدر برام دعا میکرد و من ....

مرسی که حرفامو خوندی 

خواستم بهت بگم همه ی این اتفاق ها با یک پیام دادن ساده شروع شد اگه من هیج وقت بهش پیام نمی‌دادم 

وابستگی بیشتری در من صورت نمی‌گرفت و شاید شاید شاید از درس خوندن زده نمیشدم و الان به اون هدفی که میخواستم رسیده بودم و ذوق مامان بزرگم هم میدیدم 

میدونی ما رل و اینا نبودیم 

چون فامیل بودیم  

و من دوسش داشتم یعنی دوست داشتنم یک طرفه بود 

اون رو نمیدونم 

و چون خودم غرورم و زیرپا گذاشتم و بهش پیام میدادم 

و بعد هم که سره یک موضوعی بحثمون شد و اون حرفارو بهم زد

به غرورم و شخصیتمو صدمه زد 

ولی خب الان که بزرگتر شدم فهمیدم که نه تنها بهش علاقه ندارم 

بلکه تایپمم نیست و خداروشکر که ارتباطمون ادامه دار نشد 

ان‌شاءالله که هرجا هست خوشبخت بشه و خوشحال باشه 

امیدوارم دیگه به خاطر اون روزا تاوان پس ندم و خدا هم و همچنین بقیه افراد مهم زندگیم منو ببخشن هم در این دنیا و هم در اون دنیا و خدا هم کمکم کنه اشتباهاتمو جبران کنم و به موفقیت برسم