هیچوقت با کسی درد و دل نکردم
احساس میکنم دارم خفه میشم
بی صدا گریه کن
گریه کن کسی نفهمه
شب گریه کن و فروش بده
صبح با لبخند از اتاقت بیا بیرون و دل داری بده
خیلی دوست داشتم یکی ب حرفام گوش بده و برم بغلش تا جایی که میتونم گریه کنم
ولی بغل هیشکی نیست
هیشکی اغوششو واسم باز نمیکنه
ولی همیشه باید آغوشم واسه بقیه باز باشه
همیشه گوشم باید به دردو دل یکی دیگه باشه
تا کی؟
واقعا تا کی ؟