تقریبا ۴ ساله مادرم رفته و وقتی بودند رو تخت تک و تنها ازشون مراقبت میکردم و هیچ کدوم از خواهر برادرهام نمی اومدند اگر هن نیومدن واسه ارث و کندن از مادرم بود.... بعد رفتن مادرم بلاهای زیادی از شکستن شیشه های خونه ای که من و مادرم توش زندگی می کردیم تا چند تا چند تا پرونده ای که برام درست کردن تا کوبیدن در از روزی که اومدن تو این خونه و آوار کردن خونه یعنی هر کی میاد باورش نمیشه این همون خونه هست بس که خرابه اش کردن.... خلاصه درد و رنجی نبود بهم ندن همه خواهر برادرهام ازدواج کردن یعنی آرزو به دل موندم یه حالی ازم بپرسن البته که سر متدرم هم همین بودن و آرزو به دل بودم یه بار برای کمک کردن بیان... حالا اگه خودشون کاری داشته باشند تا ازت کار نکشن ول کن ات نیستند.... حلاصه اینکه به نظرتون دیگه اینها رو خواهر برادر حساب کنم (خیلی ماجرا تو این ۴ سال بهم ثابت کرد که دیگه حسابشون نکنم...) الان هم نه آب دارم نه آبگرمکن برای حمام کار میکنه نه غذا نه یخچال نه گاز حتی پنکه رو هم یکی از بستگان دور مادرم بهم قرض داده.... شرایط خیییییلی سختی رو می گذرونم طوریکه یه نفر منو خواب دیده که تعبیرش این بوده که از لحاظ روحی و جسمی تو شرایط اسفباری هستم....
نمیتونی براشون شکایت کنی؟؟
ولشون کن چون جز بدبختی هیچی برات ندارن
مرگ مادرتو تسلیت میگم
سعی کن یه جا مشغول به کار شی
و از اون خونه سهمتو بگیری و با ارامش زندگی کنی
اسی خواهر وبرادرهات ،خونه رو میخوان ؟؟؟؟؟
بهتره ارث رو تقسیم کنید وبا سهمت یه جارو رهن کنی وهرجور شده بری سرکار ،هم از تنهایی در میای هم دستت تو جیب خودته
عزیزم واقعا ناراحت شدم از اوضاع زندگیتون
اشکال نداره چرا احساس تنهایی شما بهترین کار اینه اولویت شکایت کنی تا ایجاد مزاحمت نشه
یا از همه بهتر سهمتو برداری و اون خونه رو ترک کنی یه جا مشغول به کار بشی هم خرجیت درمیاد هم فکر و خیال کمتر
امیدوارم یه حق این شبا حاجت روا بشین
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
