توی خوابگاه خیلی ب رفتار بچه‌ها دقت کردم
خانواده هایی که بیش از حد بچه هاشونو کنترل میکردن بچه‌ها شون همه پرخاشگر بودن یا طرحواره داشتن یا اختلال شخصیت داشتن یا پنهانی همه کاری میکردن
بخدا اونقدر مریض بودن یه عده شون که زبان قاصره
نکنید!
با بچه‌هاتون دوست باشید
نصفشون از پدرومادرشون متنفرن!
و عقده هاشونو تو جامعه خالی میکنن!
خشمی که با کتک و تحقیر ب بچه‌ها منتقل میکنید میبرن جای دیگه و دیگرانو آزار میدن!
خیلی ها ناخودآگاه با نافرمانی از پدرومادرشون انتقام میگرفتن!
اخی
کنترل گر یعنی چی ؟
من هر وقت میخواستم خونه همکلاسی هام برم به مادرم میگفتم.
خب آدم باید بگه کجا میخواد بره
خانواده طرف کی هستند ...چیکاره اند..
البته تو شهرستان همه هم را میشناسن
بله کاملا درسته حالا نگاه کنی بعضیا با سندرم استکهلم برمیگردن میگن خداروشکر مامانم نمیذاشت از دم در اونور تر برم و ب طرحواره ها و اختلالاتشون افتخار میکنن
دقیقاااااا
متعادل بهتره نه زیادی آزاد و بی قید و بند
نه زیاد کنترلگر و بسته
موافقم
من خانوادم سخت گیر بودن ولی عقدشو تو جامعه خالی نکردم، برعکس چون کارایی ک اونا می‌کردند نمیتونستم کنم سرخورده شدم و با از دست دادن اعتماد به نفسم همون بچه های اپن مایند گرفتن روم!
و روز به روز بیشتر احساس بی ارزشی کردم
....ب آدمشه نه به چیزای دیگه
ببین منم هر جا برم به مامانم میگم اجازه هم نده کلا نمیرم ولی وای اگه اجازه بده به گوه خوردن میندازتم پنج دقیقه یه بار زنگ میزنه کی اونجاس چی میگید کیل اومدن چی خوردی یا فحش میده اونقدر زنگ یزنه و این کارارو تکرار میکنه بعد نیم ساعت پا میشم میام خونه بر میگردمم فحش میده مگه من گفتمزود برگرد؟
حالا نه که بزارن علنی بچه بره سمت فساد آزادانه
ولی محدودیت و کنترل شدید اصلا جالب نیس
تعادلش خوبه
کنترل دوستانه
اگه کنترل نباشه که دیگه پدر مادر نیستن
