برام .انگارنه انگارچقدر دوست داشتم بهشون برسم.خیلی سریع این اتفاق افتاد حتی یه روزم خوشحال نبودم بابتش میگفتم عه این بود ایتقدربرام مهم بود
مثلا قبولی رشته ام ادامه تخصیل توش استخدام شغل موردعلاقم ازدواجم موفقیتای شغلیم و...
اگرنمیشدچندبرابرناراحت ترازاین بودم که الان شادم به خاطرش
اینجوری که شده دیگه هیچی سرذوقم نمیاره میگم لابداونم پوچ میشه برام اگرداشته باشمش
حالا وقتشه بری سراغ یه هدف و آرزوی جدید
فطرت آدم همینه
ریشه های افسردگی داره درونت فعال میشه
هر چه زودتر برو روانشناس
فقط من که به هیچی نرسیدم با تمامه تلاشام …
مثلا قبلا ویلادوست داشتم وماشین خوب ولی الان میگم احتمالا بعدداشتنش حس خاصی نداشته باشم مثل الان که نسبت به خونه ام اینطورم داشتنشوحق مسلم خودم میدونم نداشتنش رومصیبت.ولی حس شکرو ذوقم کمه
خاصیت آدمیزاده
فقط باید به عشق ناب الهی برسی تا احساس پوچی نکنی
سعی کن با امام زمان بیشتر آشنا بشی و درددل کنی. واقعا انگیزه میگیری و زندگیت ناب میشه
شاید اون آرزوها از اول اون چیزی نبودن که میخواستی، شایدم وقتشه یه شروع متفاوت داشته باشی
بعضی وقتا وقتی دیر می‌رسیم به آرزومون دیگه ذوقی براش نداریم
شاید به خاطر اینه که به این تنیجه رسیدی هر چی بخوای میتونی به دست بیاری و هیجانی نداره دیگه
زندگی همینه یعنی وقتی که داری چیزیو به دست میاری پیشاپیش اونو از دست دادی یه جایی تو کتاب پیرمرد و دریا پیرمرد وقتی ماهی بزرگ که هدفش بوده رو صید میکنه میگه ای ماهی کاش هرگز نگرفته بودمت
ولی ما باید با اگاهی به این پوچی دوباره زندگی رو از سر بگیریم
