یه شهر دور ازدواج کنم(البته با ادم همکفو و مناسب که همو دوست داشته باشیم)دور از خانوادم و ازار و اذیتاشون دور از این شهر کثیف
که کسی ندونه من دختر کیم خواهر کیم حرف و حدیثی نباشه دور از حاشیه راحت و بی دردسر قبلا غریبی رو یکسالی تجربه کردم و اذیت نشدم و حالم بهتر بود مسافرت داخلی و حتی کربلا هم برای اولین بار تنها رفتم
درسمم خوندم تموم کردم نمیتونم به بهونه درس برم
خداکنه همه دختر پسرا خوشبخت و عاقبت بخیر بشن برای منم دعا کنید با ادم مناسب و خوب ازدواج کنم و از این شهر برم
ازدواج راه دور هم دردسرای خاص خودشو داره اول از همه اختلاف فرهنگ فاحش
منم دورم
ولی از راه دور عذاب میدن
خانواده همسرت هم هستن نمیشه بگی خانواده ندارم که
همش هم می‌پرسن نمیخوای بری به خانواده ت سر بزنی
منم یه زمانی همینکارو کردم چهارسال دوام آوردم فقط برگشتم به شهر خودم با شوهرم جای غریب خیلی بده
من ۱۱ ساعت راه اومدم
من راضی ام
تنها مشگلم اینه ک مامانم تنهاس نگران اونم
۵ساعت فاصله بود خیلی بده بود آدمای غریبه فرهنگ غریبه شعور صفر دیگه دیدم دارم روانی میشم کسی نبود بچمو نگهداره مریض میشدم کسی نبود حالمو بپرسه خانواده شوهرم فقط به فکر خودشون بودن مادرشوهر و دخترا دور هم جمع میشدن با فامیلاشون میگفتن میخندیدن گفتم مگه من بی کس و کارم اینجا بمونم عذاب بکشم میرم نزدیک مادرم خانوادم حتی فامیلای بدمون هم بهتر از اینان قدرشون دونستم. ممنونم شوهرم خوبه انشالله شمام خوشبخت بشی عزیزم
دقیقاااا من هم بخاطر همین میخوام برم یه جایی بدون حرف و حدیث بدون حاشیه من میدونم یادم نمیکنن سه ساعت هم برام کافیه اینجا تا یه بیرون میرم با هزار نفر باید احوالپرسی کنم بخاطر خانوادم میشناسن یبار با رفیقام رفته بودم کافه از دانشگاه رفته بودم مادرم خبر نداشت وقتی رسیدم خونه حتی چیزیم که خورده بودم و مامانم میدونست فهمیدم دخترعمم گزارش دادع
