دلم گرفته آسمون نمیتونم گریه كنم
شكنجه میشم از خودم نمیتونم شكوه كنم
انگاری كوه غصه ها رو شونه ی من اومده
آخ داره باورم میشه خنده به ما نیومده خنده به ما نیومده
دلم گرفته آسمون از خودتم خسته ترم
تو روزگار بی كسی یه عمره كه دربدرم
دلم گرفته آسمون از خودتم خسته ترم
تو روزگار بی كسی یه عمره كه دربدرم
حتی صدای نفسم میگه كه توی قفسم
من واسه آتیش زدن یه كوله بار شب بسم
دلم گرفته آسمون یه كم منو حوصله كن
مگو كه از این روزگار یخورده كمتر گله كن
منو به بازی میگیرن عقربه های ساعتم
برگه ی تقویم میكنه لحظه به لحظه لعنتم
آهای زمین یه لحظه تو نفس نزن
نچرخ تا آروم بگیره یه آدم شكسته تن
آهای زمین یه لحظه تو نفس نزن
نچرخ تا آروم بگیره یه آدم شكسته تن