من یک سال برگشتم خونه پدرم زندگی میکنم بعد از 8 سال زندگی و 5 ماهه رسمی جدا شدم
خیلی سختی کشیدم تو این سال ها مخصوصا بعد جدایی بدون دارو نمیتونم سرپا باشم...
خونه پدریم جا نیست یه اتاق عمومی کوچیک برای من که واقعا جا نمیشم مجبوری میمونم چاره نیست
بعد جدایی انقدر حالم بده که دلخوشی واقعا ندارم فقط کار میکنم که نفهمم روزم چطور میگذره
سه تا بچه گربه اومدن خونمون تو حیاط می‌مونن من اول از گربه ها میترسیدم ولی هر روز عصر شب از دلتنگی میرفتم به بازیگوشیاشوت نگاه میکردم لذت می‌بردم
الان پدرم چند وقته هی درو باز میزاره ایتا برن کوچیک ممکن بمیرن حتی کلی هربار خواهش میکنیم باز کارشو میکنه اصلا حس میکنم میبینه حال ما با اونا خوبه اذیت میکنه یا تو خونه گیر میده واقعا من ازدواج اشتباهم به خاطر محدودیت پدرم بود
واقعا دیکه اداهاشو اعصابم نمیکشه هرچقدرم پدر خوبی باشه ولی حس میکنم داره با محدودیت اش غذابمون میده
میخام خونه احاره کنم ولی به شدت وابسته خانوادم شدم
نمیدونم کار درستی یا ن
