مطمئنم حتی یک درصد هم افسرده نیستم
کلا خوشم از این جور چیزا نمیاد
دوست دارم تو خونه تنها باشم راحت برای خودم شادی کنم بالا پایین بپرم
اصلا خوشم نمیاد دستمو بگیرن ببرنم بیرون احساس ناامنی میکنم
خیلی بدم میاد اگه برام کادوی گرون بخرن(به جز پدر و مادرم)
کلا دوست دارم توی آرامش باشم به آدم دیگه ای فکر نکنم
از بچگی همینجوری بودم
ولی کمتر از دو ماه دیگه تولدمه و دوستام میخوان منو ببرن کافه و برقصن
منم نمیتونم برقصم(حداقل جلوی بقیه) وقتی که به زور میارنم وسط حس میکنم واقعا درکم نمیکنن(میدونم که مشکل از منه اونا فقط میخوان شادی کنن و منو شاد کنن)
تولد امسالم به دلایلی قراره با سال های قبل فرق کنه و این بار دوستام میخوان تولد بگیرن برام
منم کمتر از دو ماه فرصت دارم
نمیخوام تظاهر کنم به خوشحالی چون واقعا حالم بد میشه
به نظرتون مشکل از کجاست
یه راه بهم بدین بتونم تمام اون روز رو بپرم بالا و پایین وگرنه آبروم میره
وقتی هم به مامانم میگم نمیخوام توی اون روز برم بیرون شروع میکنه داد و هوار کردن که تو افسرده ای و به فلانی رفتی و خیلی اخلاقت بده خیلی بی احساسی خیلی ازت بدم میاد و...
میدونم قرار نیست تولدم بهم خوش بگذرههههه😐😐😑😒
هر بار تولدمو خراب کردن
خب من شخصیتم اینه با این بلاهایی هم که سرم اومده بعید میدونم دو ماهه درست شم
مامان و بابامم کلا به روانشناسی اعتقاد ندارن(فکر میکنن دارم تظاهر میکنم)
باید خودم پول جمع کنم خودم برم پیش روانشناس که هنوز وقت کار کردنم نیست چون دارم درس میخونم
😐😒
