من الان ۳۰ سالمه از ۶ سالگی سر یه میز بودیم تا دیپلم ولی توی دبیرستان فهمیدم من برااون تلاش کردم اون رفت رشته ی تجربی من اصرار داشتم برم تجربی پیشش ولی معاون نذاشت خیلیی گریه کردم براش اخر رفتم حسابداری ولی سرویسمون یکی بود ماهم روستا بودیم توی ماشین برام جا میذاشت که برم جفتش بشینم ماشین مینی بوس.اون ازدواج کرد تهران من ازدواج کردم شهر نزدیک روستا..الان ۱۲ ساله ازدواج کردیم همش من بهش زنگ میزنم امروز توی روستامون بودم یهویی دیدمش تعجب کردم گفتم کی اومدی چرا نگفتی از تهران اومدی گف من فک کردم از روستا شنیدی یکماهه اومدم گفتم نه بخدا نشنیدم.بعد بارداره بهش گفتم بارداری گف نه کی گفته من باردارم منم نگفتم مادرش ب مادرم گفته گفتم هیچی از قیافت معلومه شکمتم یکم جلو بود خیلی ازش ناراحت شدم ولی من هر دفعه بش زنگ میزدم تمام زندگیمو بش میگفتم این اصلا محلم نمیذاره من چسبیدم بش.بعد بهش زنگ زدم گفتم نمیدونستم اومدی وفلان دعوتش کردم گف نه جایی نمیرم دستت درد نکنه وفلان شوهرش اجازه نمیده بعد ب من گف تو بیا خونه ی پدرم حالا نمیدونم برم یا نرم
چن باره میاد بهم نمیگه
ولش کن
دوست صمیمی تو دیگ نمیخواد دوست صمیمیت باشه
پس ی قدم برو عقب و نظاره گر باش
نرو،اون داره خودشو دور میکنه و شاید یکم غرور داره و در ظاهر مخفی میکنه
بهتره طرفش نری اگه اون اومد طرفت تو هم برو
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
38 ثانیه پیش
39 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
