یه روحانیِ درون دارم. چقدر دلم میخواست زمان ما هم امام علی امام حسین یا یه پیامبر یا روحانی مهربون مثل بهجت یا اون حاج آقاعه فکر کنم فاطمی‌نیا اینا بود فامیلیش که صورت گلگون داشت و حرفای قشنگ میزد الآنه بود میشد رفت خونه‌شون باهاشون فقط حرف زد حرفاشونو شنید حتی هیچی نگفت ولی رفت به اون سبک و سیاق ساده‌ی زندگیشون و فقط از انرژی خوبشون استفاده کرد
بعضیا یه هاله‌ی آرامش دارن مثل مادربزرگم که نیست فقط دلم میخواست تو محیط هاله‌ی اون باشم یک جمله که می‌گفت با اون که هیچی بلد نبود همون حرفش تمام سند و مدرک‌های دنیا رو نقض می‌کرد انگار به گفته‌ی اون همه چی درست میشد حتی همه‌ی شواهد نشکن میداد اتفاقات ناخوشایندی در پیشه
چقدر نیاز داریم به وجود این آدمای خالص و خوب😔
