آدم میاد توی خونه از ثانیه اول تا اون لحظه که میخاد بره فقط جنگ و دعوا هست فقط سر و صداها هوفف
دانشگاهها که هیچ تکلیفشون معلوم نیست هر روز یه برنامه بسه دیگه استرس و بی تکلیفی
از یه طرف به آینده ای که وجود نداره به آینده ای که امیدی بهش نیست به چی دلمون خوش کنیم
نصف روز آب نیست برق نیست اعصاب خورد دعوا جنگ بی برنامگی
ای کاش هیچ موقع پسر نبودم
دیگه ببین ما دخترا چی میکشیم
اینو از اون ۱۴ میلیون ایکیویی بپرس که به این دولت علیل رای دادن وگرنه زمان رییسی یه روزم برق ما قطع نشد واسه لخت کردن سرو تهشون ملتو بدبخت کردن
آبجی کار از کار گذشته حالا دوره رئیسی ما برق داشتیم تورم چی؟
من بحثم رئیس جمهور نیست کار از کار هم گذشته دیگه مردم طراوت و شادی ندارن
چرا من توی بهترین دوران زندگیم باید دغدغم امتحان کار پول گرونی تورم استرس باشه چرا ما نباید خوشی داشته باشیم
