بچه ها من عقدم قبل از ازدواج از این شخصیتای عشق سفر بودم کل مجردیم در حال ماجراجویی بودم.اصلا سبک زندگیم اینجوری بود.وقتی با شوهرم اشنا شدم فکر کردم اونم مثل خودمه.ولی الان که ازدواج کردیم بعد از گذشت بیشتر از یکسال نتونستم قانعش کنم باهم یه سفر کوچولو بریم و عملا بعد ازدواج خانه نشین شدم دلم لک زده واسه سبک قبلی زندگیم.از همه روشی هم استفاده کردم که قانع شه باهم بریم سفر ولی میگه نه فقط با خونواده ی خودم میریم سفر.خودمم تنها نمیذاره برم.خونوادش ادمای خوبین اما من اینجور مسافرت دوست ندارم که دسته جمعی با خونواده ی اون باشه هیلی از لحاظ روحی خسته میشم دوست ندارم.حالا خونوادش برنامه ی سفر ریختن اونم جایی که من خیلی دوست دارم به خاطر من میخوان ببرنم اونجا.به نظرتون باهاشون برم؟یا سفت وایسم بگم دسته جمعی نمیام.که شوهرم یاد بگیره انقدر خودرای و خانواده دوست نباشه.میترسم دلخوری بدی پیش بیاد اگه نرم
بزو
این خیلی بده که جا بندازه با خانواده اش برید فقط مسافرت منم مشکل شما رو دارم تنهایی اصلا دوست نداره از اونطرف هم با دوستان یا تور هم مخالفت میکنه فقط راضیه که با خانواده اش بریم که من مخالفم
اصلا نرو
یکسال نرفتی اینم روشش
ولی ارزشش رو داره ک یادبگیره دسته جمعی دوست نداری
بنظرم برو مشاوره از کمبود عزت نفس شون هم هست از طبیعت گردی شروع کن یه عصرونه یا چای شیرینی خوراکی میوه نزدیک شهرتون تا کم کم بیرون شهر خیلی جواب میده تو ماشینش زیر انداز بذار با وسیله که همیشه اماده باشه خاطره سازی کن باهاش
منم این مشکل رو دارم یه جورایی سوءاستفاده ميكنن ديگران ازش خودشون متوجه نمیشن
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
