من تو شهر غریب زندگی میکنم...
آدم وابسته ای نیستم
اما یه وقتایی مثل امشب یهو دلم میگیره و یهو دلم میخواد برم پیش مامان بابام
کیا مثل منن؟؟
ای کسایی که با پدرنادرتون تو یه شهر زندگی میکنید
قدر بدونید واقعا
خیلیا مثل من حسرت میخورن...
گذر زمان هم چیزی رو تغییر نمیده
یه جای خالی تو قلب آدم میمونه همیشه...
اگه مثل مامان من داشته باشی هیچوقت دلتنگ نمیشی
من ۸ ساله تنها دانشجوام توی تهران هر سه تا‌مقطع این جا بودم..باید عادت کرده باشی
و پدر منی که زندگی سی ساله اش رو به گا داد
زن و بچه و زندگی رو فنا کرد بخاطر رفیقاش
منم مثل شمام 💔
بابامو تا اخر عمرمم نبینم نه تنها ناراحت نمیشم بلکه خیلی خوشحالم میشم.
ولی به مامانم خیلی وابستتم و دوسش دارم چند ساعت خونه نیست انگار زندگیم بی روحه و یچیزی گم کرده دارم.
