قضیه از این قراره که بنده با یکی صحبت کردم که برم برای کار و اون کارو همه میدونسن شغل مورد علاقه منه و کلا حکم تراپی برای روحم داشت با هزار امید و شوق صب بیدار شدم اماده شدم بعد چون بار اول بود که میخاسم برم اونجا بابام و مامانم خاستن برسونن منو بعد از وقتی ک رفتم داخل حیاط فنگ مینداختن ک اره لباست جوریه پات پیدا میشه فلان خلاصه اعتنا نکردم چون کاره برام مهمتر بود و بعد رسیدیم داخل خیابون وسط جمعیت بابام اومد شروع کرد بحث کردن با من که اره من شرمم میشه تو خیابون کنار تو وایسم و عصبیم کرد جوری ک ب خودم اومدم دیدم تا شعاع سه متر اینور اونورمون دارن نگامون میکنن میخاسم اب شم ینی عصبی شدم داشتم به مرز جنون میرسیدم ول کردم برگشتم خونه قیدشو زدم از دیروز انقد حرص خوردم دارم میمیرم واقا ذوقمو کور کردن از خودم بدم میاد دلم نمیخواد اصن کاری کنم از ی طرف اون کار شغل مورد علاقه من بود با کاراشون روانیم کردن قرار داشتم نرفتم واقا دلم پره بنظرتون چیکار کنم واقا دلم نمیخواد ب حرفشون گوش داده باشم لباسی ک دوست دارن بپوشم برم از ی طرف ذوقی ندارم اصن ک باز ب خودم برسم مثلا امروز عصر برم معذرت خواهی کنم ک دیروز نشده بیام از اون طرف اصن لباس خوب ندارم واقا همشون سر و ساده ان ک ب دلم نمیشینن
لباسی نپوش که پات پیدا شه اینقدر سخته
بخاطر علاقت از بعضی چیزا باید کوتاه بیای دیگه
خب این دفعه با دوستت برو
یه لباس قرض بگیر هم‌شیک باشه هم گیر ندن
البتهموقتا
واسه اینکه کارو از دست ندی میگم عجله کن
تو خونه مسئله تونو حل می کردین
همونجا دیدی مشکل دارن لباس مناسبتر می پوشیدی که بحث به جای دیگه کشیده نشه.
کلا برای سرکار رفتن باید لباس رسمی و مناسب پوشید نه جوری کوتاه که پات پیدا باشه.
چی بود اون کار
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
