من 27 سالمه و تنها دختر مجرد فامیل طلاق گرفتم شوهرم رو خیلی دوست داشتم آنقدر اذیتم کرد ک نگو یهو عوض شد تحت تاثیر مادرش بیشتر الان توی خیالم باهاش زندگی میکنم مثلا بعد از ناهار بهش میگم عزیزم بخوابیم یا میرم لباسش رو بغل میکنم و گریه میکنم...خیلی تلاش کردم طلاق نگیرم
از تنهایی وحشت دارم... چی میشد منم مثل بقیه دختر های فامیل سر خونه زندگیم بودم طلاق نگرفته بودم
ضربه ای ک خوردم فکر نمی‌کنم با چیزی قابل جبران باشه
سرکار هم میرم..
مامانم همش ناراحته برام و میگه مگه ما چی کار کردیم ک این طوری شد آخه همزمان ک من طلاق گرفتم دختر فامیل مون ک از من کوچیکتر بود شوهر عالی گیرش آوند راستش من هم خواستگار ندارم
