خیلی دردناکه فاصله طبقاتی بین خانواده ها
شماچطورکنارمیاید؟؟
ازاین همه تفاوت سرم سوت میکشه
خب به راحتی اونا گذشتگانشون پول دراوردن ولی اجداد من نه
دلیل خاصی نداره
زندگی بهمون نشون میده دیگه چه بخوایم چه نخوایم
بهش فکر نمیکنم وقتی میدونم فقط اعصابم خرابم میشه
واقعیتش برام اصلا مهم نیست و خودمودرگیر نمیکنم
مغز عادت داره خودش رو با شرایط وقف بده یه تایمی سخت میگذره بعد عادی میشه
مجبوریم دیگه البته این چند روز کلیپهای غزه رو میبینم خیلی احساس خوشبختی میکنم با اینکه وضعم خرابه
به دور از همه یه شهر کوچیک بدون رفت آمد با آدما زندگی می‌کنیم و سعی می‌کنیم کمتر خودمونو با دیگران مقایسه کنیم و با آنچه هست بسازیم و شاکر باشیم با این حال بازم یوقتایی حسای بد و ناکافی بودن میاد سراغمون اما دست از تلاش برنمیداریم
نباید مقایسه کنی که اذیت نشی
همه چی از این مقایسه کردنا میاد
بنظرم آدم تاوقتی تلاشش در حد اونی ک خودشو باهاش مقایسه میکنه نیست حق نداره خودشو مقایسه کنه
الان مثال میزنم دوتا زندایی دارم یکی بیکاره و سرش تو زندگی بقیه و حسرت یکی هم ب هر دری میزنه که پول دربیاره و تو رفاه و شیک پوشی باشه خدایی مقایسه عادلانه ای نیست
بضی ها هم که اولد مانی بودن اونام قابل مقایسه نیستن با هیچکس کلا
پس باید از کم چیزی هم که با تلاشمون بدست آوردیم پز بدیم و حس خوب تو خودمون بوجود بیاریم دیگه چاره ای نیست
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
