حرف پدرومادرم و ناراحتی من

من از پدرم هیچ محبتی ندیدم خیلی خشک وبی اخلاق بودولی خب بهمون میرسید من توسن ۱۳ سالگی مریضی ضعف اعصاب وتشنج یهو گرفتم وزیرنظر دکتر موندم و دارومیخوردم اون مدت خیلی عصبی و پرخاشگر بودم وپدرمم همش میخواست محدودم کنه که ارایش نکن به خودت نرس

منم توسن کم تومسیر مدرسه شوهرم منودید و اومد خواستگاری منم که کمبود محبت شدید داشتم گول خوردم وقبول کردم وبه خونوادم اسرار میکردم که قبول کنن خلاصه من توسن ۱۶ سالگی عقد وازدواج کردم واین اغاز بدبختیم بود

که کلی مشکلات وچالش ها باشوهرم داشتم وتامرز طلاق هم رسیدیم

این وسط خونوادمم چون میومدم قهر وشوهرم اذیت میکرد اوناهم اذیت شده بودن ولی خب این دست خودم نبود شوهرم درست نبود ومن کلی اذیت وداغون شدم

توسن کم وارد دنیای متاهلی وبچه داری شدم و مشکلات زندگی والان ۲۴ سالم شد وهیچی از جوونیم نفهمیدم

حالا خونوادم اینو میگن اذیت درصورتی که میتونستن اصلا قبول نکنن من ازدواج کنم و باید بهم خداقوت بگن بااینهمه سختی که توسن کم کشیدم

حالا بگید اینا واقعا خیلی اذیت بودم برا خونوادم که اینو همش میگن؟

اونا انتظار دارن بچه لال باشه وهیچی نگه و همش طبق میلشون باشه

کوتاه نمیومدم خیلی وقتا کوتاه نمیام

اما ایندفعه خونه خودم نبودم 

خونه پدرم بود و گریه هاش و میدونستم اونا هم تحمل نمیکنن ومیخواستم فقط ساکت شه ومنم باردارم تنگی نفس داشتم وبیحال بودم توان نداشتم گریه هاشو تحمل کنم اونم اولین باره اینقد سر یچی اینقد گریه و اسرار کنه

منم جواب بدم وگله کنم تازه ناراحت وقهر میکنن

وباید من برم باشون اشتی

اما این دفعه تصمیم دارم مامانم زنگ زد بهش بگم چرا همش این حرفو میزنید مگه من چه اذیتی داشتم سرنوشتم اینطور بود ک باازدواجم اذیت بشم

من چی دیدم از جوونیم مثل بقیه دخترها رفتم سرکار و درس ودانشگاه وتفریح هیچی ندیدم ازجوونیم

قبل بارداریمم این حرفو میگفتن و خیلی دلم میشکت