وقتی میری فرهنگیان عملا چند سال از عمرت تو محیط بسته و بیروح میگذره جایی که هیچ چیز جذابی برای یاد گرفتن یا تجربه کردن نیست نهایتش بعدش میری معلم میشی با یه حقوق ثابت و خندهدار که حتی با تورم هم تکون نمیخوره هر ماه باید حساب کنی بتونی قسط بدی یا نه چون هیچ اضافهکاری واقعی هم نداره همون اول باید بری دورترین نقطه کشور تدریس کنی بدون هیچ حق انتخابی بعدم هرچی بمونه باید خرج مسیر کنی خرج خونه اجاره یا حتی کمک خانواده تو معلمی واقعا کسی بهت اهمیت نمیده کسی قدردانت نیست توقع ازت زیاده ولی امکانات هیچ هیچوقت حس پیشرفت نداری نهایتت یه جدول حقوقیه که مثلا سی سال بعد یه ذره بیشتر میگیری ولی جوونیت عملا میره تو سرخوردگی همیشه ته دلت میمونه کاش جای دیگه رفته بودی
یه تجربه بگم بهت. الان که دارم اینجا می نویسم کاملاً رایگان، ولی نمی دونم تا کی رایگان بمونه. من خودم و پسرم بدون هیچ هزینه ای یه نوبت ویزیت آنلاین کاملاً رایگان از متخصص گرفتیم و دقیق تمام مشکلات بدنمون رو برامون آنالیز کردن. من مشکل زانو و گردن درد داشتم که به کمر فشار آورده بود و پسرم هم پای ضربدری و قوزپشتی داشت که خدا رو شکر حل شد.
قبول دارم ممکنه برای بعضیا فرهنگیان انتخاب خوبی باشه اما من ترجیح میدم شرایط رو بیپرده ببینم خیلیها بعد از ورود میفهمن فقط به خاطر امنیت شغلی عمر و جوونیشونو فروختن اگه کسی واقعا عاشق معلمیه باشه خب طبیعتا مسیرش درسته ولی اینکه صرفا به امید شغل ثابت بری فرهنگیان به نظرم اشتباهه من نمیگم همه باید انصراف بدن اما خودم واقعبینانه نگاه میکنم و نمیخوام بعدا حسرت بخورم هرکسی مسئول تصمیم خودشه ولی انتخاب باید با چشمای باز باشه نه با توهم یا حرفای قشنگ