راه حلش اینه: بشین با محبت با شوهرت حرف بزن بگو عزیزدلم من قبول دارم که رفتار خوبی نکردن و میدونم تو خیلی ناراحت شدی و از نظر من حق داشتی،من طرف توام و حقو به تو میدم اما اونم پدرمه و احترامشو نمیتونم نگه ندارم.عزیزم من فکرمیکنم پدرم اونقدر اون روز آشفته بوده و بهم ریخته که مغزش کار نمیکرده،اما اجازه بده باهاش صحبت کنم ببینم دلیلش چی بوده.
بعد از یکی دو روز که گذشت و سری به خونه پدرتون زدید،به همسرتون بگید عزیزم پدرم خیلی خیلی ناراحت و شرمنده شد و گفت اتفاقا تو دلم بود و میخواستم باهاتون درمیون بذارم عذرخواهی کنم ولی هربار نشد بگم.
بعد بامحبت به پدرتون جریانو توضیح بدین وبگید بخاطر زندگی شما و آرامشتون تشریف بیارن منزلتون با کمک مادرتون جریان اون روز رو توضیح بدن و عذرخواهی کنن.
مطمءن باش همسرتون ناراحت شده و حق داشته و باید این جریان براش حل بشه،اونوقت ۹۰ درصد میشه آدم سابق.دوست عزیز خود ماهم اگر یه همچین دلخوری تو دلمون باشه و حل نشه و به زور چیزی مجبور شیم از موضعمون پایین بیایم احساس خشم میکنیم،ایشونم خواسته خودشو یکمی آروم کنه به شما گفته رابطمون خراب میشه.این کارها رو انجام بده و بهش محبت کن انشاله درست میشه.میتونی ۱۰۰۱ مرتبه ذکر یا ودود بخونی به نیت محبت بین پدر و همسرت.موفق باشی گلم
برو پیش مشاور بهش بگو بیاد اگه همه راههارو امتحان ردی جواب نداده مشاور برو. خودتو اذیت نکن برا چی خودتو مریض میکنی درست میشه حالا دیگه پر پرش باهاش جدی برخورد کن دعوا کن بالاخره درست میشه اما نذار اینجوری بمونه
استارتر اون حق نداره تورو از خانوادت دور کنه تو فقط ی کار میتونی بکنی اونم اینه ک کاری کنی تا اونم از خانوادش دور بشه تو هم خونه مادرشوهرت نرو یا شوهرتو نذار تا بفهمه داره چیکار میکنه...بعضی وقتا این عوض درومدنا میتونه ی تلنگر باشه ب طرف مقابل...
پس پدرتون وظیفشو انجام داده ولی فکرکنم شما اصبا اونجور که باید همدردی و همراهی نکردی باهاش و بهش حق ندادی،از حرفت مشخص بود.تو چندسال دیگه یادت میره😑
