دو سال از خودم کوچیکتره ۲۶ سالش بود تو اون یه هفته ای که باهاش حرف زدم اصلا حرف بدی نزد حرف جنسی نزذ برخلاف بقیه پسرای تو زندگیم یعنی پسر خوبی بنظر میرسید نماز خون بود ولی من بهش گفتم آمادگی آشنایی ندارم
خودم درگیر یه رابطه ی بی هدفم دوسش دارم با وجود اینکه طرفم ۳۰سالشه ولی بهم گفته از ازدواج حرف نزنم،بنظرتون من باید با اون جدیده آشنابشم شاید واقعا آدم درستی باشه ولی از یه طرف هم جواب رد دادم بهش
شما وقتی تو رابطه بودی با کسی آشنا شدی؟!
اگه قصد ازدواج داری که دوست‌پسرتو باید بذاری کنار، تکلیفت رو مشخص کرده دیگه
بعدشم یکم روانت رو آزاد کن از رابطه، باید خودتو پیدا کنی
آدمِ خوب بازم میاد
قطعا دومیه انتخاب کن
چون اگر اولی دوست داشتی و ته قلبت بود..... هیچ وقت به دومی فکر نمیکردی.......
کدوم انتخواب کنم کدومو جواب کنم یاد اون اهنگ افتادم
هیچکدوم به درد نمیخورن
اولی خوبه
دومی بلاتکلیفه
اولی هم دلتو میزنه و سیر کیشی چون عشق نداری بهش
اتفاقا بهترین کارو کردی
سیاست باید به خرج بدیم
من خودم چهارماه با یکی آشنا شدم که بعد چهارماه تازه روی واقعیشو شناختم و واقعا حالم خیلی بده چون یجوری رفتار میکرد من حس میکردم چقدر این دوستم داره اهمیت میده و اینا
و دقیقا وسط این چهارماه برام یه خاستگار نسبتا خوب اومد که بدون اینکه به خانواده بگم ردش کردم. شاید بدترین اشتباه زندگیم بود
اینکه از اولی بزرگ تری ممکنه خانوادش نپسندن
اما خب بهترین کار اینه به پارتنرت بگی عزیزم من خاستگار دارم میشه تکلیف منو مشخص کنی
اینجوری اگر بخادت که اوکیه میاد جلو اگر نخادت ک میره
آره. راست میگی. همینارو بهش بگو..... اگر آدم منطقی باشه قبول میکنه..... برو بهش بگو که میخوای کات کنی و ازدواج کنی..... از اون دومی هم مطمئن شو....
ولی باهاش حرف بزن اگر مشکلش مالی بود.....اگر واقعا دوسش داری.....خب عقد کنید دونفری کار کنید زندگیتون بسازید.....
