ما یه سری اقوام مشترک داریم که درگیر طلاق و اینجور چیزا شدن.
هر هفته ک میریم خونه مادرشوهرم همه شون میشینن پشت سر اینا حرف میزنن که آی چیکار شد و فلان شد و فلانی طلاق گرفت فلانی اشتباه کرد و همش رفتار اشتباه بقیه رو آنالیز میکنن.
درصورتی که خودشون اصلا همه چی تموم و خوب نیستن و توی زندگی من کم کاری های اونا باعث خیلی از مسائل شد.
خیانت و اعتیاد پسرشونو با خانومی خودم ندید گرفتم و لاپوشونی کردم
حالا میشینن یه جوری حرف میزنن که انگار خودشون عالی ان و عاقل و همه چی تموم و بقیه نفهمن
دلم میخاست بگم اگه صبوری و گذشت من نبود پیر شما اوضاعش از اون آدمایی ک پشتشون حرف میزنین صدبرابر بدتر بود.
اوففففف دارم روانی میشم
