دو ماه تو خونه پوسیدم افسرده شدم با یک خانواده کنترل گر اکیپ مدرسه توی گروه هی قرار میزارن میرن پارک حرم بعد میگن تو هم میای منم باید بگم نه من تن قفسم حتی بهترین رفیقم چون من نمیتونم اون میره دیگه دیگه داره از من دور میشه چون نمی‌تونیم باهم بریم بیرون مامانم میگه صبح زود بیدار شو بیدار شم که چی بهتره تا سه ظهر بخوابم شبا هم یوتیوب میکردم تا خود چهار صبح خسته شدم آخه میگم صبح بیدار شم بریم پارک میگه نه خودم برم میگه غلط میکنی یک کتابخونه میرفتم چون چادرمو گذاشتم کنا عبای بسیار بلند میپوشم گفت نه دیگه بیشتر بری فلان میشی
ببین کار جالبی نیست خودمم خیلی دوست ندارم ولی میتونی جلوشون داری میری بیرون چادر سر کنی از کوچه که رد شدی چادرو در بیار
اینم از معایب سختگیری بیش از حده خانواده هاست
کسی نیستت
عزیزم سعی کن کم کم باهاشون صحبت کنی و بگی نسل جدید دیگه اینطور نیست
سعی کن ببریشون پیش مشاور یا روانشناس
واقعا زمان میبره تا نظرشون عوض شه شاید سال ها طول بکشه
ولی سعی کن بدون جنگ و دعوا باهاشون صحبت کنی قانعشون کنی
دوستای معتمد رو باهاشون آشنا کن که بدونن دوستای خوبی داری
البته کلا بری دانشگاه کم کم حساسیت ها کمتر میشه
عنوانت:نه نه نه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
35 ثانیه پیش
36 ثانیه پیش
38 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
