چرا گلم اتفاقا ازدواج جز موردایه که دیر و زود داره.
الان تموم دوستام و دخترای فامیل که همسن منن. دو الی سه تا بچه دارن. بچه هاشون دبیرستانی نه نهایت راهنمایی.
خونه و ماشین و باغ و مسافرت و به هر حال همون بحث زن و شوهری و دغدغه بچه هاو پارک ... اینقد خداروشکر سرشون گرمه.
من چی؟ هیچی ندارم. یه پارک میخام برم هییییییچ کس نیس باهام بیاد.
سنت میره بالا دیگه نه ذوق ازدواج داری. نه دیگه حوصلشو داری. بد دل میشی کسیم به دلت نمیشینه.
مجردی ته تهش که پولدار باشی دوست پسری تا ۴۰... ۵۰ سالت شد چی؟ ۶۰ ؟ ۷۰ ؟
من تعمدا از درد تجرد میگم که لاقل یه نفر زودتر ازدواج کنه. مثل من نشه.
الهی خدا به همه بخت بده اما بخت خوب.