تا اخر فصل یک خوندم من زرد میدونم مطالب رو
میگه همههههه چی حتی سرطان به ذهنت بر میگرده
مسئول تمام کارات خودتی و...
درصورتی که بعضی وقتا ما هرکاری هم کنیم و خدا نخواد نمیشه
لذا کاری ازمون بر نمیاد و مجبوریم بپذیریم
دیگه اینکه همش رو مثبت اندیشی تاکید داره
درصورتی که مارک منسن تو کتاب هنر رهایی میگه برای دلیلی منطقی رنج کشیدن بهتر از خوشحال بودن برای دلیلی بیخوده
خلاصه نظرتون رو بگید اگه خوندید
میخوام بدونم ارزش داره ادامه بدم یا نه
بله زرده
من همون چند سطر اولشو خوندم متوجه شدم بدردم نمیخوره
خوب بود ولی اره روانشاسی زرده گاهی انقد بقیه حرفاییو بهت سرکوب میزنن ک تو دیگه اختیاری سز اون قسمت از مغزت نداری و ناخوداگاه توش ثبت میشن
نمیدونم این سبکی نمیخونم،
خوندمش تا ی جایی راجب اینکه اره خودمونو دوست داشته باشیم و دیگرانو ببخشیم و اینا خوبه ولی خب اون اواخر کتاب میاد میگه فلان مهره کمر ب فلان چیز ربط داره و میگه مثلا دستم درد میکرد انقد جیغ زدم و رفتم پیدا کردم منشا اون چ مشکلیه توم ک درد دستم خوب شد
تا آخرش بخون
این کتاب باقلب من ارتباط گرفت
انگاری ک خودم نوشتمش
خیلی دوسش‌دارم دوبار خوندمش
هر ترجمه ای از حامد حکیمی توی بازاره بخون
وکتابی که میخونی جزو روانشناسی زرده
ارزش نداره ذهنتو پر کنی باهاش
