چون ذهنت شرطی شده به یک چیز:
که باید همیشه برای رابطه جنگید.
از بچگی بهمون یاد دادن:
تحمل کن
درست میشه
باید ببخشی
هیچ‌کس کامل نیست
عشق یعنی فداکاری
و از این جورچیزا...
و هیچ‌وقت کسی نگفت که گاهی رها کردن، سالم‌تر از موندنه.
و به نفعته که اون رابطه سمی و ناسالم رو که داره شخصیت، انسانیت، ارزش، و عزت نفست رو داغون می کنه رها کنی.
گاهی موندن توی یه رابطه سمی، دقیقاً یعنی فدا کردن خودت.
یعنی له کردن احساساتت، خواسته‌هات، حتی هویتت.
اما چرا رها نمی کنیم؟
دست دارم دلیلش رو شما بگید...
ادامه داره...
سلام یک چیزی رو خدمت شما عرض کنم سرکار خانم ، ببینید ازدواج با یک انسان خوب واقعا خوبه و من قبولش دارم این بحثش جدا ، اما این روابط دوست دختر و دوست پسر واقعا واقعا خیلی ببخشید کاملا مزخرف هستش و چیزی جز ضربه زدن به طرفین نداره پس بهتره از یک مشاور و یا یک فرد عاقل و بالغ مشورت بگیرید و در سریع ترین زمان ممکن این کار رو انجام بدید ببینید کسی داره اینو به شما میگه که ۵ سال توی چنین رابطه ای بوده
در سریع ترین زمان ممکن به این رابطه پایان بدید که هر چی جلوتر بره به وابستگی اضافه میشه و آدم بیشتر توی باتلاق گیر میکنه
