خواهش میکنم
یه نکته روانشناسی دیگه هم میخواستم بهت بگم عزیزم.
ببین اگر از ده تا خانوم که ازدواج کردن و بچه دار شدن بپرسی خیلی ها بهت میگن که قبل اینکه خودشون بچه دار بشن، شوهرشون خیلی به بچه های فامیل و آشنا محبت میکرده و وقتی بیرون میرفتن شوهرشون اون بچه ها رو هم میآورده یا خرج بچه های آشنا و فامیل رو شوهرشون میداده،
ولی وقتی خودشون بچه دار شدن شوهرشون دیگه فقط به بچه خودش رسیدگی میکنه؛
مردها تو ناخودآگاه اشون حس حمایت گری دارن، یه حس پدری ناخودآگاه، که وقتی خودشون بچه ندارن این احساس شون برای بچه های فامیل خرج میشه و وقتی خودتون بچه دار بشید دیگه شوهرت فقط به بچه خودتون اهمیت میده.
خود من بعد بچه دار شدن اینو کامل تجربه کردم.
مطمئن باش هر چی زودتر بچه دار بشی به نفع ات هست.
وقتی بچه خودت دنیا بیاد شوهرت وقتی سر کار نیست زیاد خونه میاد تا بچه رو ببینه.
محبت اش به بچه های برادرش و دیگران خیلی کمتر میشه چون دیگه خودتون تو خونه بچه دارید.
مخصوصا اینکه با سیاست باشی و بلد باشی یکسره از بچه تون جلوی شوهرت تعریف کنی...