یکی از فامیل های نزدیک
وقتی من اوایل نوجوونی بودم
یه کاری کرد من کلا اعتماد بنفسم رو از دست بدم
دوبار اومد گفت که فلانی و فلانی راجع بهقیافه من نظر دادن که من زشتم
و من واقعا هنوز فراموش نکردم و یادم میاد بغض میکنم
اینو مقایسه میکنم با آدمایی که قلبشون پاکه و همیشه بهم اعتماد بنفس دادن
خب اونا گفتن اصلا ، توچرامیای به ما میگی که ناراحت شیم؟ چطور دل شکوندن بذای بعضیا انقدر راحته
خیلی انسان بدذاتیه، امیدوارم تقاص تمام کاراشو پس بده.
تجربه مشابه داشتید؟ یا موقعیتی که بخاطر چیزایی که دستتون نبوده مسخرهشید؟
