یه دختر ۱۳ ساله دارم خودم ۴۰ سالمه زیاد بچه دوست ندارم ولی از آینده ی دخترم میترسم از یه طرفی هم تک فرزندای شاد رو میبنیم همه چیز دارم و اینکه الان جامعه خیلی خیلی بد هستش دخترای ۱۴ الی ۱۵ ساله مخصوصا تو شهرهای شلوغ خیلی بارداری های ناخواسته دارند زگیل تناسلی میگیرن پسرها بد شدن اجتماع خرابه میگم همین یکی رو با کیفیت بزرگ کنم بهتره دندون برام نمونده نمیدونم ۴۰ سال فاصله ی سنی آیا درسته دوستانی که تن مذهبی دارید و معتقد به یک سری مسائل هستید لطفا گارد نگیرید میخوام منطقی جواب بدید ببینید دوستانی که بالای ۳۵ سال ازدواج میکنن حتی حق دارند تا یائسه میشن بچه بیارند ولی نه منی که ۲۴ سالگی ازدواج کردم یا مادرانی که واقعا عشق به بچه دارن حوصله دارند فرق دارند با منی که حال و حوصله ندارم نمیدونم بچه ی دیگه بیاد حالمو خوب میکنه یا بدترم میکنه یه بارداری دوم داشتم سقط شدن تو اون زمان مادرهایی با دوتا بچه میدیدم بدم میومد ازشون تک فرزندا رو بهشون حسودیم می‌شد از زندگی افتاده بودم جون نداشتم اصلا حوصله ی خونه و زندگی نداشتم به شوهرم تو اون دوماه اصلا نتونستم برسم روزی که ناخواسته سقط شدم یه چند روز گریه کردم بعد انگار به روند عادی زندگی برگشتم الانم بین زمین و آسمان معلق موندم خدایا بهم یا عقل بده یا صبر
بهتره مشاور بشید تو این مورد بخصوص
میتونی یه بچه پنج شیش ساله به فرزندی بگیری هم دخترت تنها نیست هم دیگه سختی بارداری و بزرگ کردن نداری
نیار به نظرم تک فرزندی چشه والا به نظرم خیلیم خوبه
تک فرزندی و میپسندم
خودمم یدونه دارم
شرایط مالی و علاقه به بچه دارم
ولی به فکر خودم و همسرمم بودم
دوست نداشتم زندگیم فقط به بزرگ کردن بچه بگذره
الان پسرم بزرگ شده و تا جایی که میتونیم همه چیز براش مهیاس خودشم بچه باهوش و درسخونیه
خودشم خیلی راضیه
عزیزم اگه شرایطش رو نداری نیار
به حرف یه عده گوش نده که فقط عذاب وجدان میدن
به خودت و زندگیت برس دختر گلت بیشتر از هرچیز یه مادر شاد و سالم میخواد، تضمینی نیست خواهر و برادر پشتیبانش باشه
من خودم تک فرزندم کمبودی حس نمیکنم
ممکنه با بچه دارشدن حالت خوب بشه و ممکن هم هست بدتر بشی و نظرم اینه که بچه باید یه مادر با حوصله و شاد داشته باشه نه یه مادری که از اولش بهش حس خوبی نداشته باشه
تا وقتی خودتون بچه دوم رو امید زندگی نبینید اقدام نکنید
اون طفل معصوم بدون هدف وارد زندگیتون نکنید
منکر اینم نشیم که در بعضی مواقع هم ناخواسته ها واقعا به زندگی روح دوباره میدن
خواهشا اگه حوصله ی بچه ندارید و خودتون و همسرتون از لحاظ روح و روان اوکی نیستید بچه نیارید.
بچه مساوی است با انسااااان، انسان امنیت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، روحی روانی میخواد.
بچه نیارید برای هم بازی بچه ی اولتون، بچه نیارید برای عصای دستتون، بچه نیارید برای پر کردن تنهاییتون.
بچه زمان مبخواد، تربیت میخواد، به خصوص توی دوره ی حالا که اینقدر دسترسی به تکنولوژی برای بچه ها اسون شده و در نهایت اینکه اگه خودتون از لحاظ تربیتی اوکی نیستید بازم بچه نیارید تربیتی منظورم اینه یعنی پدر و مادر حسود، دروغگو، خبرچین و ..... چون بچه صد در صد مثل خود پدر و مادر میشه
