با رفیقم کات کردم.از سیزده سالگی تاالان که هجده سالمونه با هم بودیم.
وقتی باهاش بیرون بودم مدام می گفت فلانی که یه سال پیش بهت یه چیز بدی گفت الان ناراحته و با این که من دوست مشترکتون هستم ولی یکساله حالت رو از من می پرسه و همش میگه کاش بهم پیام بده....منم دلم سوخت و پریشب یه پیام گذاشتم که اگه واقعا زیاد تو فکرمه و پشیمونه منم میگم چون آدم خوبیه باز می تونیم با هم اوکی بشیم.باورتون نمیشه در جا سین زد و چقدر گرم بود باهام.فردا صبحش من به دوست مشترکمون که همیشه همه جا کنارم بوده گفتم حالا که با من بیرون بودی نمیای با اونم یکم وقت بگذرونی؟می گفت نه اصلا نمیرم. همون یه ساعت بعدش دختری که تازه باهاش آشتی کردم زنگ زد گفت فلانی گفته داره میاد خونه مون؟ظهر میرسه بهم و تو هم می تونی تا یه ساعت دیگه این جا باشی.منم گفتم نه حالا دیره دیگه مزاحم نمیشم ولی ایشالا زود بازم سه تایی بریم بیرون. شبش نه اون دوست مشترکمون اصلا رو خودش آورد و حرفی از اون جا بودنش زد نه پیامی بهم داد.بعد همین میزبان به من پیام داد که چقدر دوستی های دونفره جذابن و لطفا دیگه سه نفرش نکنیم:)))اونم دقیقا روزی که با هم تا شب خوش گذروندن...انتظار داشتم بگن جات خالی بود یا یه همچین چیزی!تهشم نوشت اگه بقیه ی پیام هات رو جواب ندادم ایگنور نشدیاا فقط وقت ندارم!
به دوستمم که گفتم و بااین که تو وویس بغضم گرفت گفت واای خدایا چقدر جدی می گیری:))))))))!
