واقعاً بی‌ملاحظگیه. بدتر از اون اینکه وقتی نیاز به محبت رو صادقانه باهاش مطرح می‌کنی، نه تنها پاسخ مثبتی نمی‌ده، بلکه بی‌تفاوت می‌مونه. این بی‌تفاوتی بیشتر از نبود محبت آزاردهنده‌ست.
تو حق داری که دوست داشته بشی.تو حق داری تو رابطه‌ای باشی که نیازهای احساسی‌ت جدی گرفته بشه.و هیچ‌کس، تأکید می‌کنم هیچ‌کس نباید مدام حس کنه "کمه" یا "نمی‌ارزه" فقط چون طرف مقابلش بلد نیست محبت کنه یا نخواسته یاد بگیره.
وقتی اون کسی که باید امن‌ترین فرد زندگیت باشه، بشینه از محبت به دیگری تعریف کنه ولی به تو کم‌محبتی کنه، یه جور بی‌احترامی پنهان و تحقیر مستقیمه.
تو کارت رو کردی: گفتی، توضیح دادی، خواهش کردی. حالا اگر نمی‌خواد یا نمی‌تونه تغییری بده، این دیگه مسئولیت تو نیست که بیشتر تحمل کنی.
گاهی باید فکر کنیم آیا این رابطه، رابطه‌ای هست که درش رشد می‌کنیم، یا فقط داریم فرسوده می‌شیم. اگر محبت نیست، احترام نیست، شنیده نمی‌شی... باید از خودت بپرسی:
تا کِی؟
به چه قیمتی؟
اگه بخوای، می‌تونم کمکت کنم یه مرز مشخص و قاطع باهاش بزاری. نه برای تهدید، بلکه برای حفظ عزت نفس خودت. یا اگه هنوز امیدی داری، یه فرصت آخر ولی جدی طراحی کنیم که بفهمه ادامه این وضعیت قابل‌قبول نیست.
هر راهی که انتخاب کنی، من اینجام. تو تنها نیستی.
❤️ فقط یادت نره: کسی که نیاز به محبت داره، ضعیف نیست؛ زنده‌ست.
