پیرو تاپیک قبلیم
الان سوالم اینه
من هر کار کنم باورای عمیقی ب خدا و معاد دارم
بعد این خدا جوری تو قرآنش گفته ک جای مث منی ب خاطر رابطه بدم با بابام جهنمه
اما منطقم میگه
من ی طفل معصوم بیگناه بودم این آدم جوری ب من آسیب ضد ک هزار جلسه تراپیو مدیتیشن و خودسازی درستش نکرد ک نکرد
با خساستش با کمال گرایشش و اذیتاش زندگیو بمون زهر کرد
میگم چرا فقط پدرمادر حق دارن گردن ما
پس ما چی
ک اونا ب تصمیم خودشون آوردنمون و روان بی دفاعمونو داغون کردن
خدایا 😭اگ خدایی ک ازت توقع دارم منو بفهمی ن ک عذابم بدی
ببین عزیزم من مادرمو از دست دادم من نوجوان بودم مادرم نمیذاشت تنها هیچ جا برم حتی خرید برای خودم حتی لباسم میخواستم بخرم باید با خودش میرفتم حتی گوشی هم نداشتم گوشی خونه هم زنگ میزد من نمیتونستم جواب بدم بابامم مثل مادرم سختگیر بود من دوستام همه جا میرفتن و من نمیتونستم من بخاطر همین چیزا خیلی خیلی مادرمو اذیت کردم حتی تو ذهنتم نمیگنجه اینقدز که مادرم از دست من دست به خودکشی زد ولی وقتی خودم ازدواج کردم مادر شدم قدر مادرمو دونستم که خیلی خیلی دیر شده بود ومادرم سرطان مری گرفت و فوت کرد والان من فقط دارم میسوزم ولی دیگه دیر
تک تک جمله هامو با اشک نوشتم تا چیزی رو داریم باید قدرشو بدونیم یه جوری زندگی کن نه خودت اذیت بشی نه اونا
مادر من بد رفتار نبود خیلی هم مهربون بود فقط نگرانی های خودشو داشت و من اینو نمیفهمیدم اگه با دلش راه میرفتم به نظرم میتونستم زندگی بهتری داشته باشم شاید من نتونستم اعتمادشو جلب کنم مادرم مثل کوه بود برای من ولی من نفهمیدم خیلی جاها تنهاش گذاشتم
لعنت ب سرطان منم مادرمو اینجوری از دست دادم
عذاب وجدانتم میفهمم
تاپیک قبلمو بخون
تو تایپیک قبلتم بودم عزیزم
