۳۹ سال پیش مادر شوهرم فوت کرد پدر شوهرم که بچه های کوچیکی داشت به خاطر این که بچه ها نامادری نداشته باشن ازدواج نکرد وبچه هاش رو بزرگ کرد بعدش که بچه ها ازدواج کردن باز گفت اگر ازدواج کنم پای بچه هام بریده میشه ولی آخر عمر که درمونده و نا بینا شد بچه ها ولش کردن و ۷ماه اخر عمرش رو بردن سالمندان بهش خیلی بدی کردن من که عروس بودم میدیدم ولی هیچ کاری از دستم برنمی‌آمد بچه های خوبی نداشت اجازه دخالت نداشتم برادر شوهر کوچیکم اگر حرف میزدم از پدرشوهرم دفاع میکردم شروع می‌کرد به بددهنی وپرخاش که به تو چه ربطی داره پدر خودمونه حالا الان فامیل شوهرم وقتی پدر شوهرم فوت کرد خیلی بد برخورد میکنن بچه های پدرشوهرم رو چون اینا به پدر شوهرم بد کردن منم عروس اون خانوادم همه یا به منم اخم میکنن یا متلک حالا من خیلی دلم گرفته همش میگم خدایا تو که شاهدی من بد پدرشوهرم رو هیچ وقت نخواستم پس دلیل این بی‌آبرویی چیع
همسرت نمیتونست بیاره خونه و ازش نگهداری کنید؟!
گناه اونا گردن شما نیست
تقصیری هم نداشتی
نگاه دیگران رو نمیتونی کاری کنی
خدا اولاد بد نسیب هیچکس نکنه
واضح بگو من نصیحت کردم .دعواشون کردم ولی حرف من قبول نداشتن.واسه چنین ادمایی نباید ابرو داری کرد.
اگه به شوهرت میگفتی باباشو بیاره پیش شما قبول نمیکرد؟ احتمالا هیچکدومتون نخواستین
خدا رحمتش کنه
خیلی گناه داشت💔
نه نمیشد ما بیاریم خونه چون خونه ما مناسب نگه داری سالمند نبود نه دستشویمون طبقه سوم هم بودیم بدون آسانسور وخیلی چیزهای دیگه که طولانی میشه بگم
یه سری حرفا هست که نمیشه گفت انگار فقط باید به خود خدا گفت تو خونه پدر شوهرم خیلی اختلاف بود از حقوق پدر شوهرم تا خیلی چیزهای دیگه اگر من میخواستم یه کمکی هم بهش کنم یا یه روز برم خونش یا اون موقع ها که سرحال بود بیارمش خونم میگفتن به خاطر پولش آورد یه جور بود که حتی میخواستم براش یه کار خیر کنم صدتا حرف پشتم بود
