حس می کنم هیچ کس منو بخاطر خودم دوس نداره حتی پدر و مادرم
وقتی به بچگیم نگاه می کنم می بینم دوستم نداشتن
همیشه نگران خودشون و ابروشون بودن
خوشبخت بودن یا نبودن من براشون مهم نیست
شوهرمم دوست ندارم اونم دوستم نداره
قبلا هم ادمایی که تو زندگیم بودن همه ازم سو استفاده کردن
خیلی چیزا دارم مثل پول تحصیلات شغل و چهره نسبتا خوب
اما هیچ وقت عشق رو تجربو نکردم تو زندگیم
شما کسی رو دارید که واقعا از ته دل دوستتون داشته باشه
فقط خداست که بنده اش رو بی قید و شرط دوست داره
شاید اینجوری حس میکنی
نمیدونم
اونا باید ثابت کنن
عزیز دلم حق میگی هیچکس همراهمون نیست و دوسمون نداره فقط خودمون.من نسبت به همه ی آدم ها اعتمادم از دست دادم و حتی اگه کسی بگه دوست دارم خندم میگیره
عزیزم خب طبیعیه. هر دوست داشتن و خواستنی دلیل میخواد.
مثلا پدر و مادر میگن ما این بچمون و بیشتر دوست داریم چون اروم تره.
یا خودت روزی ک بخوای ازدواج کنی قطعا میبینی چه دلیلی برای دوست داشتن طرف داری
