اسکناس های کاغذی

من کارت مربی گری نداشتم ولی ذوب آهن  معرفی ام کردند برای اونجا...

نمیدونم چرا فکر میکردند بازیکن خوب مربی خوبیه...

چون این تفکر الزاما درست نیست...

اما خب من مربی خوبی شدم😁

تو کلاس ها اعلام کردند که مربی میاد و اگه دوست دارید عضو تیم بشین فلان روز فلان ساعت تو حیاط باشین...

یادمه دوشنبه بود ...

رفتم وسط حیاط مدرسه

جمعیت زیادی نبودند...

فرزانگان امین یه مدرسه تیزهوشان هست و اکثرا درسخون بودند و استقبالی از تو تیم بودن نداشتن

خلاصه یه چند نفری انتخاب شدند و مقرر شد سه روز در هفته بعد از مدرسه، یه مینی بوس بیاد دنبال مون و بریم سالن ورزشی...

یه خانمی هم بود به نام خانم روغنی که سرپرست تیم بود و تدارکاتی مثل آب و میوه و خوراکی  و اینها را در سطح بسیاری بالایی فراهم میکرد...

من سه ماه با اینها کار کردم...

جالبه که من اولین بار در یک مدرسه راهنمایی دیدم که شاگردها میتونن زبان فرانسه را هم یاد بگیرن!

نیلوفر دختر ریزه میزه ای بود که زبان فرانسه میخوند و بازیش عالی بود...

فاطمه قدش بلند بود و همه توپ ها را زیر سبد گل میکرد ...

فاطمه دختر مدیر مدرسه راهنمایی خودم از آب در اومد!

خیلی روزهای خوبی بود...

فاصله سنی ام با بچه ها کم بود...عاشقم بودند...منم خیلی بهشون خو گرفته بودم...

تیم خوبی ساختم ...

مسابقه قبل از فینال داشتیم تند تند گل میزدیم و فاطمه خوب بازی میکرد تا اینکه ده دقیقه مونده بود به آخر بازی، دیدم فاطمه داره راه میره وسط زمین! انگار اصلا تو زمین نیست...

زمان استراحت که شد بهش گفتم چرا اینجوری شدی؟

گفت خانم! من چرا اینجام؟ این بسکتبال یعنی چی؟ من رویام بسکتبالیست شدن نبود! من باید برم درس بخونم ...

کوله پشتی اش  را برداشت و در افق محو شد و من دهانم دوخته شده بود هاج و واج نگاه میکردم...

ده دقیقه آخر به زور و زحمت بازی را بردیم و رفتیم فینال و با مامان فاطمه حرف زدم که دخترش فینال را هم بیاد و فاطمه نیومد!

دوم شدیم:)

فاطمه دچار یاس فلسفی شده بود ظاهرا😁

الان مهاجرت کرده و ساکن کانادا هست...مهندسی پزشکی خوند...

برای هر جلسه تمرین، ۲۲ هزار تومن به من دستمزد میدادند که اون سال در نوع خودش بهترین دستمزد بود...

برای هر مسابقه فارغ از اینکه ببریم یا نه، یه ۵ هزارتومن اضافه تر میدادند...

۱۶ سال پیش را میگم!

این پول شیرین ترین دستمزد بود

هر هفته پول سه جلسه را با هم به صورت اسکناس میدادند...من کارت نداشتم😄

پول ها را میذاشتم تو کیفم و خوشحال پیاده میرفتم تا برسم دروازه دولت و اتوبوس های خمینی شهر را سوار بشم

اون زمان این پول برای من حکم دستاورد بسیار بزرگی را داشت چون خانواده پولداری نداشتم...

امروز یادش افتادم...

پول های کاغذی !

و چه خوب بود خرید شیرینی از شیرینی فروشی خورشید! دروازه دولت را میگم...

برای خانواده شیرینی میگرفتم از پولم...

الان دیگه شاغلم و  اس ام اس حقوق مزه داره ولی  همیشه اون اسکانس ها و حقوق های اول چیز دیگه بود...