لطفاً مجردا اگه نظر میدن بگن که مجردن.
من قیافه معمولی دارم خیلی هم زیبا نیستم و خانواده کاملا متوسط شاید رو به پایین.خیلی هم خواستگار جدی ندارم و اهل دوستی نیستم مذهبیم و سنتی.
یه آقایی منو میخواد که دوسم داره خیلی زیاد عاشقم شده ، مهربونه و حمایتگره و همه ویژگی های اخلاقیش خوبه و دیدگاه مونم نزدیکه از همه لحاظ .
فقط اینکه من عاشق این آقا نبودم و نیستم. از قیافش هم خوشم نمیاد یعنی میگم کاش ویژگی های اخلاقی و همه چیش تو یه قیافه ی دیگه بود. جلسه اول که دیدمش ازش بدم اومد ولی کم کم اون حسه کمتر شد الان خنثام ولی ظاهرش رو دوست ندارم حقیقتا (چهره و هیکل که لاغره)
الان نمیدونم چیکار کنم. ممنون میشم اگر متأهلا نظر بدن. به نظرتون اینکه یه زندگی بدون عشق ولی با یه شوهر خوش اخلاق و واقعاً آدم حسابی رو انتخاب کنم یا نه؟! میشه زندگی کرد اینطوری ؟
تحت چه شرایطی بعد ازدواج عاشقش میشم و ازش خوشم میاد ؟
