من در رابطه با خودم و دیگران همش عذاب وجدان دارم
کوچک ترین بدی هایی که باهاشون کردم دائما یادم میاد و دلم میسوزه همش.البته فقط دررابطه با افرادی که دوسشون دارم این حسو دارم
یا همش به گذشته نگاه میکنم و همش حسرت کارا و زندگی قبلمو میخورم و میگم چرا انقدر اشتباه کردم
با اینکه شاید اشتباه فاحشی هم نکرده باشم
من مثلا داداشم باهام خوب رفتار نکرده بعد تا میام مثل خودش رفتار کنم میگم نه گناه داره دلش میشکنه
نصبت به گناه‌نمیتونم بی تفاوت باشم
س
چون مریضیم😂
ذکثر اوقات بهم میگن چرا با دعوا حرف میزنی یا چرا دعوا داری درصورتی که من قصدم فقط حرف زدنه نه دعوا کردن
یا میگن دخالت نکن هیچی نگو یا بلد نیستی و این حرفا.البتع همه باهام اینطور نیستن اول پدرم بعدم مادرم
آخی آره من هم همینطور
اعصاب ها هم داغون
بس که فکرمون درگیر اینکه میخواد چی بشه
دیروز رفتم نونوایی با یه خانومه بحثم شد مقصر هم اون بود
هنوز نیومده نون منو گرفت و رفت منم بهش گفتم حق الناسیه ک به گردنته
بعدا ک اومدم خونه عذاب وجدان گرفتم
منم بعضی وقتا خیلی حساس می‌شم ولی سعی کن تمرکزت رو آینده بهتر باشه نسبت به گذشته
خب همین دیگه گلم، از مادر و پدر شروع میشه. الان شما تو ناخوداگاهت یاد گرفتی که نباید به بدرفتاری واکنش نشون بدی، نباید از خودت دفاع کنی و رفتار بد رو باید بپذیری و چیزی نگی چون اگه بگی میشی ادم بی‌منطق و احساسی. یادت باشه همیشه خودت رو اولویت قرار بدی و عزت نفس داشته باشی، هرکس که قدرت رو نمیدونه واسش دیگه انرژی نذار، حد و مرز تعیین کن تو روابطت
در مورد مامانم فقط 💔
دلش نمیاد ولم کنه به حال خودم با وجود اینکه خیلی اذیتش میکنم و بد اخلاقی میکنم همیشه هر کاری از دستش بر اومده واسم کرده همیشه صدش رو برام گذاشته
