دو** پس*م همش میره گیم. یعنی شب و روز کارش شده همین! (من ۲۱ سالمه اون ۲۵ سالشه/ توروخدا نیایین بگین بچه این یا از این حرفا...🥲) انگار معتاد شده به گیم شب تا صبح بیداره گیم میزنه! میدونه وقتی اینجوری میکنه ناراحت میشم، تهش با یه معذرت خواهی و از این حرفا تمومش میکنه. یه بارم گفت سعی نکن بین من و گیم قرار بگیری خیلی ناراحت شدم باز معذرت خواهی کرد قرار شد بیشتر وقتشو برا من بذاره ولی بازم اوضاع خوب نشد فقط یه ذره بهتر شد...
چیکارش کنم؟ واقعاً خسته شدم خیلی درگیر گیم شده 🤦🏻♀️
نظری ندارم
چون نمیشناسمش
شاید برا کاهش استرسش پناه میبره به گیم شاید آدم بی مسئولیت و بی فکریه ..
واقعا چه طور میتونید به این جور پسرا تکیه کنید
ولش کن
ببین
پسری که تو این سن
گیم براش مهم تر از خانواده هست
دو حالت داره
یا درآمد داره ازش
یا بلوغ فکری نرسیده
اگه مورد اول باشه که خوبه
اگه نه بهترین راه اینه از طریق گیم بهش نزدیک بشی
ینی کم کم ازش بخوای بهت یاد بده
باهاش بازی کنی
وسط این بازی ها سعی کنی کم کم کمتر کنید زمان گیم زدن رو
من خودم هم پسرم هم گیم میزنم
ولی واقعا هر وقت حس کنم دارم آسیب میبینم سریع گیم و حذف میکنم
چمیدونم هی اکانت میزنه همش بازی میکنه
آخه اون با کامپیوتر و چمیدونم اینا بازی میکنه
من نهایتش بتونم با موبایل بازی کنم خب نسخه های اینا فرق میکنن باهم. خودش گفت اینو!
حالا نامردی نکنم در حقش اخلاقش خوبه اگرم تند برخورد کنه فورا معذرت خواهی میکنه ولی خیلی غرق شده تو دنیای گیم 😐
هوف من این همه غر زدم ناز کردم اونم هی غر شنید و ناز خرید
تهش هم هیچی. درست نشدددد یعنی اسم گیم میاد نمیدونه چجوری بره
همیشه اول اجازه میگیره میگه برم نرم؟ منم خب چی بگم؟ میگم برو
امروز خیلیی پرسیدم که چرا انقده میری سراغ گیم؟ میگه وقتی عصبانی ام زندگی بهم فشار آورده تنها جایی که آرومم تنها چیزی که آرومم میکنه همین گیم هست 😐💔
منم از گیم خوشم نمیاد که یاد بده بهم... واقعا خسته شدم از بس گفتم و غر زدم ولی اون یه ذره توجه کرد. تصمیم گرفتم هیچ حرفی در این باره نزنم بهش هرکار دوست داره بکنه اصن به من چه؟
اینارو به خودشم میگم یه روزی!
