نه ساله ازدواج کردیم یه بچه هفت ساله دارم .خانواده پرجمعیت و شلوغ همه جور سختی باهاش کشیدم اما من اولویتش نیستم . اولویتش خانوادشن . اولویتش خواهراش و خواهرزاده هاشن .با یه تماسشون خودشو می‌رسونه اون طرف شهر با یه تماسشون زندگیشو تعطیل میکنه و می‌ره در کل مواقع گرفتاری هاشون می‌خوانش وقت بیرون رفتن و خوشیهاشون با بقیه استوری میزارن.خسته شدم خیلی دوسش دارم اما فایده نداره چون اون اولویتهای خودشو داره وقتیم حرف میزنم میگه خانوادم هستن . اگه قبلا بود دوماه باهاش حرف نمی‌زدم دیوونه میشدم اما الان نه . بینمون هزار کوه و دشت سردی و فاصله افتاده. نمی‌دونم وقتی تعریف میکنم برای هرکی تعجب میکنه از رفتاراش نمی‌فهمم چرا . وقتی به کسی هم گله میکنم جلو طرف میگه آدم از محبت فرار نمیکنه . توپ رو میندازه زمین من در حالیکه هرچی محبت کردم بی جواب موند. با اینکه خیلی دوسش دارم ولی خیلی خیلی ناامید و دلسردم نسبت به زندگیمون...
خیلی سخته
خب از چت جی پی تی مشورت بگیر
نمی‌خوام بچم بچه طلاق بشه اما زندگی خیلی سخت شده برام خانوادش می‌دونن که من ناراحتم از تماساشون ولی بجای اینکه کنار بزارن یا کمترش کنن بیشتر شده هفت صبح . دوظهر یک شب ...
دوماهه قهری یعنی باهاش صحبت نمیکنی؟ خونه خودتی؟ واکنشش چیه
خیلی سخت درکت میکنم عزیز دلم ذکر یا ودود خوندی به نیت محبت شوهرت نسبت به خودت؟
[QUOTE=385398497]نه انگار خودمم دوست ندارم چیزی درست بشه یا عوض بشه خیلی ناامیدم این حجم از ناامیدی رو این ذکر درست م ...[/QUOTEاخی عزیزم ، من هم مثل خودتم زندگی من هم به ته کشیده این ذکر خوندم شوهرم دیوانه ام شده بود ولی من توی دلم جوری بودم مثل میگفتم اینکه خود واقیعی منو دوس نداره دیگه ذکر نخوندم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
