بیست و شش سالمه ، خیلی نیاز عاطفی به ازدواج دارم ، دنبال پارتنر اینجور چیزا نبودم و نیستم هم به دلیل اینکه آدم سنتی ای هستم و هم اینکه دنبال رابطه چند ماهه نیستم ، دنبال ی رابطه پایدارم.. خواستگار هم کم نداشتم ولی وقتی جلو مبربم اکثرشون ی سری اختلال روانی دارن مثل بدبینی و...، یا خانواده هاشون مشکل دارن. برام پولو مدرک مهم نیست و اخلاق و ایمان مهمه ولی هنوز کسی نیومده که به من بخوره ، خیلی هم اهل دعا و نذرونیازم ولی
... نمی‌دونم شما چند سالتونه چه قدر برای ازدواج صبر کردید , چطوری اعصابمو آروم کنم؟ سعی میکنم با فعالیت های جایگزین مثل دوستان و بیرون رفتن و ورزش حواسمو جمع کنم ولی نمیشه واقعا , هم نیاز جسمی هست هم روحی
