علی شاه عرب

علی آن شیر خدا شاه عرب

الفتی داشت با این دل شب

شب ز اسرار علی، آگاه است

دل شب محرم سر الله است

شب علی دید به نزدیکی دید

گر چه او نیز به تاریکی دید

شاه را دید به نوشینی خواب

روی بر سینه دیوار خراب

قلعه‌ که به قصر افلاک

سر دهد ناله زندانی خاک

اشکباری که چو شمع بیزار

میی فشاند زر و میی گرید زار

دردمندی که چو لب بگشاید

در و دیوار به زنهار آید

کلماتش چو در آویزه گوش

مسجد کوفه هنوزش مدهوش

فجر تا سینه آفاق شکافت

چشم بیدار علی خفته نیافت

روزه‌ داری که به مهر اسحار

بشکند نان جوین افطار

ناشناسی که به تاریکی شب

میی برد نان یتیمان عرب

تا نشد پردگی آن سر جلی

نشد افشا که علی بود علی

شاهبازی که به بال پر راز

می کند در ابدیت پرواز

شهسواری که به برق شمشیر

در دل شب بشکافد دل شیر

عشقبازی که هم آغوش خطر

خفت در خوابگه پیغمبر

آن دم صبح قیامت تأثیر

حلقه در شد از او دامنگیر

دست در دامن مولا زد در

که علی بگذرد از ما مگذر

شال می بست و ندایی مبهم

که کمربند شهادت را محکم

پیشوایی که ز شوق دیدار

می کند قاتل خود را بیدار

ماه محراب عبودیت حق

سر به محراب عبادت منشق

می زند پس‌، لب او کاسه شیر

می کند چشم اشارت به اسیر

چه اسیری که همان قاتل اوست

تو خدایی مگر ای دشمن دوست

در جهان این همه شر و همه شر

ها علی بشر کیف بشر

کفن از گریه غسال خجل

پیرهن از رخ وصال خجل

”