سلام بچه ها
من اهل یه شهرستان نزدیک تهرانم
میخوام با یه بچه جدا بشم و دارم برنامه ریزی میکنم
خانواداه ام و اشناهام از هیج نظری چه مالی چه عاطفی و ... کمک حالم نیستن
حتی رو اعصاب و روانم هستن و منم واقعا اینقدر تو سختی و فشار بودم که توان تحمل کوچکترین موضوعات و حاشیه رو ندارم و فقط دنبال ارامشم و بس
اگر بخوام تو شهرمون باشم . خوب محیط رو میشناسم . و چون قراره تنها بشم اشناییم با شهر و ادما و شرایط بیشتره
و شاید بتونم خودمو جمع و جور کنم و زودتر خونه بخرم
اما مطمنم دخالتها و اسیبهای روانی هست و اصلا یک درصد درک و شعور ندارن که بفهمن من فروپاشی روانی شدم و دیگه جایی برای زخم خوردن ندارم !
اگر بیام تهران
از دست خانواده و ادمهای سمی راحت میشم
ولی شهر غریبه و من تنهام
البته با تهران غریب نیستم . دانشجو تهران بودم و میموندم . ۵ سالم مغازه داشتم هر هفته یروز میومدم تهران جنس میاوردم . اشنا و عمه و خاله و دایی و اینا هم تهران دارم ولی نمیخوام نزدیکشون بشم
و اینکه شرایط تحصیلی برام دخترم بهتر میشه تو تهران
و شغل خودمم بیشتر و راحتتر میتونم رشد بدم تو تهران
یعنی بیام تهران همه جوره به نفعهمه
جز یکی ترس تنهایی
یکی اینکه احتمالا مستاجر باشم و خونه خریدن تو تهران ارزوعه..
